چشم دوختن به جاده ای که مسافرش هیچ وقت خدا به مقصد نخواهد رسید ...
کاش تنها یک بار گریستن بی اشک را باور کرده بودی ...
مسافر بی جاده ی من.
باور نکن که من تنهایم
حضورت در سرنوشتم تلخ ترین ثانیه ها را برایم رقم زد
آمدی و انگار نیامدی
هیچ سلامی،جای خالیتان را پر نکرد
روز و ماه و سال گذشت .... در د،کهنه شد اما ...
این فاصله، حریف هیچ یک از خاطره هایمان نشد
یادشان به خیر ....